Kötü sonların yaşanacağını bilerek başladım güne.
Eskiz defterim bitmişti ve artık ayrılmak gerekti.O kadar şey birikmişti ki; keyifler, üretimler, anılar, başarısızlıklar, uzaklaşmalar, yeni başlangıçlar, mutlu sonlar..Her şeyden bir şeyler almıştı içine, kaplamıştı da kendini kırmızının çekiciliğine.Ama dola dola bitirdi kendisini.Yerine alsam da yenisini, aklımda hep o var.
3 aydır aklıma yerleşen projeyi bitirdim bugün.O kadar benimdi bir o kadar da benim değildi ki bu proje.Arada kalmış hâliydi onda en çok sevdiğim.Yaşadıklarımdan da etkilendiği kesindi.Oraya hem aitti, hem değildi.Sonu da hissettiklerim gibi berbat olmuştu.Ben en dipteyken vedalaşmaya çalışınca sonuç da dipte oldu.Her şeye rağmen bitti dememe rağmen bitmemişti aslında, hep aklımda.Birikecekler onla ilgili olanlar zamanla, iyileşmek adına..
En kötüsü 16 yıllık bir insanın toprak üstündeki son günüydü bugün.Vedalaşamadan, gittiğine bizi inandırmadan çıkardı kendisini hayatımızdan.Yasını bile tutamadım daha.Her an o gülüşüyle karşılaşacakmışım gibi.Gelecek hatunları anlatacakmış, bana film önerecek, takılacak mekan soracak, yakın arkadaşlarıma asılacakmış gibi.Gözyaşlarım bitmiş değil, parça parça atacağım içimden onları, biliyorum ama zaman alıyor, alışamıyorum. Sonu yaşadığım hâlde, vedalaşamıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder