Aldığım eğitim adına söylemek istediklerim var.Değişmemizi bekliyorlar bizden.Bildiklerimizi unutmamızı, çok şey öğrenmemizi, öğrendiğimiz hiç bir şeyden emin olmamamızı, çelişkilerle düşünmemizi istiyorlar.Ne sanat ne bilim öğreniyoruz.Kesim bir matematik içeren bir sanat olamaz, çelişkiler üzerine kurulu bir bilim de olamaz.
Biz ne çocuğuz şu an, ne büyüğüz şu an.Daha kendi çelişkilerimiz rayına oturmamışken kendimize yeni çelişkiler kurmaya çalışmak..Asıl hepimizi yoran budur belki de.Düzgün bir yolda araba sürmek yormaz insanı, asıl yoran taşlı, karmaşık, ne olduğu belli olmayan yollardır.(Klasik yol betimlemesi işte..)
Sevdiğin işin yorgunluklarını umursamıyor insan ama.Tek korktuğumsa kaza yapmak.Doğrunun ne olduğunu bilmezken, kafanda çok soru varsa ve elinde hiç zaman yoksa karışıyor işler, üretimsizlik başlıyor, salma durumu uyku hâli..Zaman geçiyor, yol ilerliyor; sen durgun, sakin, içindeki gücü kaybetmiş hâlde.
Bu noktada hocalara düşen bir durum var ki o da uyandırma motivasyonu.Kitlendiğimiz anlarda kısa bir motive olayı ve bizim uyanıp kendimize geliş halimiz.Bu binada fazlaca unutuluyor ya da göz ardı ediliyor bu veya buna benzer başka çözümler..Sonuç: başarısızlık,kalitesizlik,çıtanın düşmesi,üretimsizlik..
Yaptığımız işinse hiç arası yok; ya batarsın, ya çıkarsın..
