Öykümtrak

Zehir gibiydi kafası, kalbi ise bir o kadar iyi niyetli.Geceleri uyumaz, gündüzleri de uykuya doymazdı.Kör topal yaşıyordu hayatı.Ama içinde çok derin yaşıyordu hayatı.Gün geldi tüm yaşamı alt-üst oldu üç beş rüyayla.Kısır döngünün yönü değişti, denge kavramı çöpe atıldı.Yaşadığı tek duyguysa..

Terler içinde uyandı.Sırılsıklamdı her tarafı.Alışkın değildi böyle huzursuz uyumaya.Dışarısı pek bir sessizdi. Deprem falan mı olacaktı acaba?Cama doğru yöneldi.Etraf bomboştu.Arabalar hareket hâlinde değil park hâlindelerdi.Saate baktığında ise 02:24 ü gösteriyordu.Bu saatte uyuyor olamazdı?E gündüzlerine noolmuştu?

Hiç sevmezdi kalabalıkları.Kaçtı hep insanlardan hayatı boyunca.Gereksiz değil miydi bir sürü tanımadığı insanla aynı ortamda bulunmak, aynı havayı solumak.İşe gitmek bile sıkıcı olduğundan koskoca(!) mühendis adam saçma bir bilgisayar dükkanı açmamış mıydı?

Elemanı, her gün tamir edilmesi gerekenleri eve bırakır,tamir olunmuşları dükkana götürürdü.Kendisi her sabah tamir edilecekleri alıp sağlamları verdikten sonra perdeleri çeker dalardı derin uykusuna.Gece kalkınca da başlardı işe koyulmaya.Tüm hayatı bu kadardı aslında; gece ve gündüz.