Eski Bir Odada, Yarım Kalmış Kelimeler Silueti

Bir kağıt, biir kurşun kalem yeter mi herşeyi anlatmaya?Ya da kelimeler hissettirirler mi bize neyin nasıl olduğunu, tam anlamıyla?E neden yazıyorsun o zaman?Kimsecikler yok etrafta, kalabalığın sesi kulağında, o soğuk, bahar taklidi yapan kış gününde yapacak başka bir şey bulamadığımdan herhalde..

...

Huzur arayan biri olarak sevmiyorum yalnızlığı.Yine konuştu beynim yol boyu durmadan.Artık karışmıyorum ona, ben karıştıkça b.kunu çıkarıyor çünkü, inadına yaparmışcasına..Belki de mutlu oluyorumdur onun saçmalıklarıyla, bir yandan da kandırıyorumdur kendimi onlarla. Çünkü öylede yok mutluluk, böyle de yok.O zaman çok görülmesin bana bu kendini kandırmalar..

...

Eskiler ayağıma vurulan bir palanga.Ne beni bir yere, bir noktaymışım gibi sabitliyor, ne beni bir kuş misali özgür bırakıyor.İnsanoğlu nankör, hiç bir şeyi yarım istemiyor hayatında.Bende tipik bir insan işte; ya özgür olayım diyorum, ya tutsak olmuyor..Bir boşluktaymışım gibi herşey, tanımı var kendisi yok.Tanımıyla mutlu,"yok"luğuyla mutsuz..

çormankarman

Uyarı: Birazdan okuyacaklarınız karman çorman duygular içermekte olup, ruh sağlığınızı alt üst edebilir ya da beklenmeyen bir etki yaratıp her şeyi yerli yerine oturtabilir!!!

Uzun süredir yazasım var, yazmaya mecalim yok...Ahh bu arada yeni yılın ilk yazısı :) (çok da önemliydi sanki..) Düşünmeden yazıyorum şu an bakalım ne çıkacak sonuç olarak..Tüm gün sağ gözüm seyirdi.Derler ki iyi haber duyacaksın.MFÖ gibi "Benim Hala Umudum Vaaaaarrr" şeklinde şarkılar söyleyebilirdim belki ama üzgünüm.Umut falan kalmadı!!Hepsi alıp götürdüler!!Götürenler mi kim?Bak onun cevabı bende de yok.Başkalarına, kendi hayatlarına umutla bakabilmeleri için yardım etmeme, polyanacılık oynamama rağmen(öyle öğrendim çünkü..) bir kendime hayrım yok bu konuda.Nereden mi çıkarıyorum bunları?İnsan eğer hayal kurabiliyorsa umudu vardır..Umutlardan doğar hayal, umutla büyür..Umudun varsa hayalin vardır.Hayal kurabilme yeteneğimi kaybettim ben.Beceremiyorum arkadaş!Başlıyorum düşünmeye ama hiç bir b.k çıkmıyor sonunda.Hayal kurmayı bile zehir ediyorum kendime yani.Öyle kuru kuru yaşayan bir insan oldum.Eskiden hiç olmazsa çocukluğum vardı üstümde.Ben hep olgun bir çocuk olmuştum eskiden.Hem olgun hem çocuk..İkisi biraz dengesiz bir karışım gibi durabilir ama doğrusu buymuş aslında.Çocukluğumu kaybedince anladım.Şimdi beni herkes bıcır bıcır ,"cheerful" diye tanıyor ama içte ne fırtınalar kopuyor kimse bilmiyor.Keşke gitmeseydi olgun yanımın çocuk kısmı..Hala çocuk cesaretiyle davranıp mutlu edebilsem kendimi..Büyümüş olmanın getirdiği neşeyi isteyen kim??Ne yapsak da dönsek geriye, ulaşsak çocuk olgun hallerimize??