Mayası bozuk biriyim, kendini çözümlenemeyen, hatta kabullenmeyen.. Peki aslında kimim ben?

Selen pasaportu mu çıkarsam hayatıma? Herkes önce Elif ile başlasa, seviyeler atlandıkça Selen olsam..

Ben kendimin nerde durduğumu çok da kestiremeden gelişine yaşamaya başladım hayatımı. Tutarsızlıklarımı unutma ya da tesadüf kisvesinde yaşıyor oldum. Artık rol yapma yetimi kaybettim gelişine bahanelerle kendimi freni tutmayan bir araba gibi bırakıyorum. Kendi sorularıma cevap aramaktan, hayatın sorularına cevap veremiyor oluyorum. Zor soruların dengesizliğinden sığ sorulara cevap veremez olup kendimden küçük bir salak yaratıyorum.

Ben kızımı özlüyorum, bana haykıran, hırçın, sorular soran, isyan eden, sorularıma cevap vermek için kendimi mahzenlere hapseden ama bana özgürlüğümü veren.

Kızımı kaybedince kendimi kaybetmiş oldum ben. İçimin matemi dışımın dengesizliği oldu. Salt duygularımı yeniden tamamen kapatabilmem için bu kızı yeniden doğurmam, sonra tekrar öldürmem gerek. Yeniden katil olmayı kaldırır mı bu beden, yeniden güçlü olabilmek için. Belki yıllar önce böyle etkiledi beni Madame Bathory, kendi güzelliği için başkalarının kanını içen o kadından farkım neydi?

Bir kız doğurmak istiyorum artık, kendi hırslı kanımdan, bencilliğin ve hırsın dölünden , o dölü öfkeyle içime akıtan bir nefretten ve tüm bunların gücüyle doğan beslenen bir kız çocuğu. Ben ancak böyle bir kızı doğurduğumda ben olabilirim, yeniden onu öldürüp o kanla gücümü, duygusuzluğumu ve beni kazanabilirim.

Ben bu sorularla korunurken, sen tüm yöntemleri alt üst edip içimde büyürken, bu umudumla ben seni bekliyor olacağım küçük kızım.