Dilemmalarla uzak

Uzak olmak.Bazen bulunduğun, nefes aldığın şehre uzak olmak ferahlatıcı.Her şeyin geride kalmış olması.Saatin tamamen senin kontrolünün altında olması, gideceğin mekanın istekle, hevesle dolu olması..Bazen içindeki duygulara uzak olmak çok fena.Hele de yapabileceğin bir şey yoksa..İçinde dopdolu, dışınla çok yalnızsan..Duyguların hayata karışamıyorsa.Canının acıdığıyla ortada kalıyorsun işte..

Kendim Hakkında Bazı Sözler

Yazılar yazmak istiyorum sürekli.Ne hakkında olduğunu bilmediğim yazılar.Bunların umut dolu, hayata bağlı olmalarını istiyorum.Mutlu küçük bir çocuğun çığlıklarına sahip olsun.Yağmurlu havaya inat öten kuşun cesaretine de.Kapkaranlık bir odayı bi düğme dokunuşuyla aydınlatabilen lambanın gücü olsun içinde.İçlerimizi ısıtsın, sıcak çayın ısıttığı gibi.Böylesine hayat dolu, güçlü, kelimeleri bulabilmek mümkün mü ama?Hepsini yan yana getirebilmek.Ayrım yapmadan, birini diğerinden daha önde kılmadan, hepsine eşit hakkı verebilmek.Evet, bu duygular arasında eşitlik yaratmak istiyorum ben.Hep yarım, hep karamsar, hep hüzünlü.. Sıkıldım ben bu havamdan ama.Bu havadan kurtulduğum nadir anlar yok değil, ufak(!) nedenlerden dolayı küçük bir çocuk olabiliyorum bazı bazı ama hayatımda bunları neden kalıcı hâle getiremiyorum..İşte bunun cevabını bilmiyorum.Kendimden sıkılıyorum!!

Yetersizlik ne fena

Yetersizlik ne fena..Duygularına yetmeme hâli mesela..Hissettiklerin büyük,kocaman.Elinden gelen tek şey uzaktan hissettmek onları, sessizce, masumca,kendince.Fazlası olamadan.İşlere yetmeme hâli..Bu aynı zamanda zamanın da yetmemesi gibi bir durumu da içinde saklıyor.Yapılacak çok şey var oysa..Çizilecek, üretilecek, söylenecek, dinlenecek, okunacak,öğrenilecek, dinlenecek, izlenecek..Ama enerji yetmiyor, vakit yetmiyor, imkanlar yetmiyor.Dostlarayetmeme hâli..Elinde olan bir durum değil hâlbuki..Kırılmak kolay empati kurmaksa zor onlar adına, benim adıma..Ailene yetmeme hâli..Paylaşacak çok şey var ama hep de bir neden var engel olacak..Boşluğun yetmeme hâli..Alıp koyacak, kullanacak çok doluluk var ama nereye sığdırsak.Bilgi de öyle mesela.Beyinde gereksiz bilgileri siliyor yenilerine yetebilmek için.Telefonun şarjının yetmeme hâli..Hele ki tam konuşmanın ortasında yetmiyorsa bi de..Kalbinin yetmememe hâli..Tanrım o ne kontrolsüz bir hâl, ne heyecanlı..Kalbinin yetmeme hâli..O kadar kırılgan ki, taşıyamıyor seni durmaya karar veriyor..Hayatın yetmeme hâli..Yaşanacak ne kadar çok şey var üstelik..Yetersizlik ne fena..

boktan sesler korosu

Az çok beni bilenler içimdeki küçük canavarı bilirler.Her şeyi didikleyen, soran, her deliğe burnunu sokan, konuşmaktan başka işi olmayan o canavarı.Bu sesi yok edemeyince insan alışmak zorunda kalıyor,ayak uydurmak gerekiyor.Az buçuk alışmıştım artık, başa çıkabiliyorum, kaldırabiliyorum derken..Yenileri doğdu başıma.Küçük kızın yanına bir de olgun bir hatun geldi.Aynı anda ayrı teller çalıyorlar.Elif Şafak'ın Siyah Süt'teki hâline mi dönüyorum yavaş yavaş?Ondaki o çok sesli koroyu tamamlayacak mıyım bir gün bilemiyorum.Tedirgin bir hâlde bekliyorum.

Sürekli etrafında dönen fiziğin kurallarını çözmeye çalışan, her olayın, kuralın mantığını yakalamak isteyen, etrafa başka bir gözle bakan, önüne gelen her şeye eleştirel yaklaşan, gördüğü her bilgiyi içselleştirmeye çalışan bir hatun; son derece duygusal, her olaydan etkilenen, her insan hakkında ince ince düşünen, duygularını doruklarda yaşayan o küçük kızın yanına yerleşmeye başlayınca karıştı işler bende.Daha kolay yorulmaya, karışmaya başladım.Bunları belki bir süre kaldırabilirdim ama kalbimin sesi de eklenince bu seslere bende dayanma-direnme gücü kalmadı.Bense onlara nasıl davranmam gerektiğini bilemesemde, hepsiyle ilgilenmeye çalışıyorum.Ama en çok kalbimi dinler oldum.Çünkü bu sıra beni yormayan, üzmeyen aksine heyecanlandıran, umut veren, yüzümü güldüren o..Diğer hatunlara da vakit ayırmaya çalışsam da o ayrı..

Benimki kolayına kaçmak belki de.Beni mutlu hissettiren tek şeyi dinlemek, kendi bencilliğim.Kolay kolay kabul etmesem de ben de bencilim.Kim kendi mutluluğunu düşünmez ki zaten.O bencilliğim sayesinde şu an az biraz mutluyum belki de..

Yine de diğer hatunlar yorabiliyor beni.Kalbimin sesi onları susturacak kadar güçlenemedi daha.Belki bu güçsüzlüğe dayanamayıp, susup gidecek bir gün, aklıma yerleşecek.Beni uzunca ve dahaca mutlu edecek bilinmez ama bu boktan sesler korosu her türlü kemirmeye devam edecek beni.Ne zaman tükenirim, bilmem..