Eskilerden bulunan:"Öylesine bir karalama..."

Çok zaman geçti aradan.Hissedilenleri unutturmadı ama.Derler ya : “Zaman ilacıdır herşeyin” Yalanmış!Hem de kocaman seviyesiz bir yalan!Çok zaman geçti aradan, acılar yerinde duruyor hâlâ... 

Çabaladım.Çok zaman önce çok çabaladım inan.Elimdekilere sahip çıkabilmek için, hayatıma verilen bu en güzel hediyeyi korumak için, kurtulduğum bataklığa geri düşmemek için...Çok şeyi karşıma aldım, çok şeyden fedakârlık ettim,savaştım!Haberi olmadı,anlamadı!!Yine de mutluydum ben böyle ama..O mutluluğu da tutamadım elimde..Kaybeden ben oldum sonunda.. 

Elimde kalanların sonucu çok az aslında.Bir kaç melodi, yürülen caddeler, bir şey paylaşılan yerler,oturulan banklar,söylenen şarkılar,okunan şiirler,yazılan yazılar,saklanan duygular,açıkca söylenen duygular,kaçılanlar,kovalananlar..Sayıları çok gibi aslında, ama elde var sıfır sonuçta..Hepsi birer görüntü olarak kaldılar hafızalarda.Uzaktan izlenen bir film gibi.Karşılaşılan, karşılaşılmayan her yerde oynuyor bu kocamn bir filmin kısacık parçaları.. Benim payıma düşense, gözyaşlarıyla o filmi izlemek oluyor,o kadar.. 

Döktüğüm gözyaşlarıyla mutluyum ben gene de.Gözyaşlarıyla yaşamak o kadar acı verse de, güzel onlarla beraber olmak!Hayatı anlamlandırıyorlar aslında.. 

Gecenin karanlığna doğru yolculuğa çıkıyorum şu an!Açelyalarımı sulayıp, o karanlığa dalmaya.Benim yerime gülsün artık açelyalar..Bense geceyi koluma takıp,yine gidiyorum ağlamaya,mutlu(!) olmak adına...