Blöf yapmayı bilmiyorsan ve elnde hiç koz yoksa, egonun yara aldığı an o an oluyor işte. İki seçenek oluyor o zaman önünde; ya düşüyorsun ya da duygularını kaybeden soğuk bir varlık oluyorsun(insan bile değil). Sevindirici haber artık bencilliği öğreniyorum. Üzücü haber bencilliğimden de olsa kendimi yaralamaktan vazgeçmiorum.Ama pansuman yapmayı öğrendim.

Hayata karşı güçlü durabilmeyi, içimdeki o ufacık kızı büyütmeyi, sızlanmamayı, sızlansam da çabucak susmayı, hatta susmaktan yazı yazmamayı bile öğrendim.Bencilliği öğreniyorum şimdi de., bana ait olan hayatı yaşayabildiğimce bana ait yaşamayı..Deniyorum yahu en azından. Mutlu olmak için çabalamak bile benim için kocaman bir başarı değil m?