İyi şeyler oluyor artık.Şüphelenmeye başlamıştım kendimden.Kendimi sinirli, doyumsuz, her şeyi sorun olarak gören, mutlu olmayı beceremeyen sıfatlarıyla süsleyip, 'Nasılsın?' sorununa 'İyiyim!' cevabından kaçmak için her türlü kelime oyunlarını yaparken bulmaya başlamıştım.Bir de klasik 'Herkesi sıkıyorum, insanlar benden bıktı!' düşüncesi de cabası.En çok yaşanan duygunun bir tanesi de eskiyi özlemekti.İnsanları, mekânları, yapılanları, söylenenleri..Her şeyi özlüyorsun sözde.Sanki şimdi yaşananlar farklı ya..Bunların tek açıklaması; depresyon!?Yeni ergenler misali hiç kimseyi beğenmeyen, yaşadığı her olayı özleyen, herkesten nefret eden, agresif saçma bir ruh hâli, depresyon ya da her ne halt ise o..
Tüm bu ruh haliyle saçma, monoton, bahane dolu bir hayat yaşamaya başlamışken tam, dayanamadı bu beden ve bummmmm...patladı!!Önce gereksiz şeylere kızıp, tartışmalar yaşandı, sonra göz yaşları döküldü.Bir sonraki aşama hâlinden şikayet oldu.En son adımda gerçekler..Hepsi döküldü ortalığa birer birer.Kim ya da ne hakkında tüm düşünülenler söylendi.Herkesin hatası yüzüne vuruldu, yara kanatıldı, kabuk bağlamaya bırakıldı..
Ne olduysa ondan sonra olur işte.Kişiler tanımlandı.Gereksizler uzaklaştırıldı.Şans verilenler gözden geçirildi, nadasa bırakıldı.Gözlemlenmekteler, ne yaparlarsa onun karşılığını alacaklar.Sevilenler de daha çok sevildi bu sırada ama..Onlar ne yaparlarsa yapsın yerleri aynı, bilmem ne kadar zamandır onlarla paylaşılmadıysa da mutlu anlar..Yeni girenler veya girecek olanlar..Çok çabalamak zorundalar artık önemli olabilmek için.
Sonuç:Geçmişe gülümsenebiliniyor artık.E hayat bu hiç bir şeyi karşılıksız bırakmaz.Verim alınmaya başlandı da hemen zaten..Mutlu edecek olaylar karşılamaya başladı beni teker teker, yavaş yavaş..Ben böyle kaldıkça devam edecek..İnancım bu ama ne zaman uymuş birbirine inandıklarımızla yaşadıklarımız acaba??
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder