Mutluluğu anlatma çabaları..

Tüm sevdiğim arkadaşlarım yanımda,dolanıyoruz etrafta..Kahkahalar, gırgır, şamata..Keyifler yerinde gibi ama içte bir kurt konuşup rahatsız ediyor ufaktan.Aldırmıyorum..Yine de yerinde sayılır keyfim..Derken karşıdan o geliyor..O mu kim??Ben bile bilmiyorum aslında ismi yok,cismi yok, nasıl birşeydir; cevaplar yok..Ama geliyor elinde ufak bir hoparlör, çalan şarkılar Beatles'tan..En keyifli, en sevimli en aşık ettirici olanlarından seçilmiş =) Saçma sapan söylemeye çalışıyor şarkıları beceremiyor kabul ama öyle sevimli ki....Daha mutlu olamam o andan başka..Sarılıyor, alnıma bir öpücük konduruyor ve...


Aaaa otobüste Orhan Baba'dan "Batsın Bu Dünya" çalıyormuş sadece...

Eee şimdi ne oldu..

Çok kişi girer hayatına.Hani gençsin, kanın deli akıyor ya..Bu devran böyle sürüp gitmez ki ama..Öyle bir zaman olur kimse kalmaz hayatında.Boşluk, yalnızlık, yokluk..Şarkıları anlarsın ya da bi boktan anladığın yoktur aslında..Karman çorman bir zaman aslında.Fakat en güçlüsü duyguların özlemek..Evet aşık olduğum adamı özlüyorum, yaralarımı saran diğer adamı özleyip merak ediyorum, yanında huzurlu olduğum, eğlendiğim başka bir adamı daha özlüyorum, kalbini kırdığım halde benden nefret etmeyen 4. adamı özlüyorum..Ya da özlediğim şey onlar değil duygularıdır..Ama bir şeyden öyle eminim ki ; sadece iki ayrı portreye baktığımda gözlerim doluyor, içim acıyor..Kimse de bilmiyor ki ne zaman geçer...